بسم الله الرحمن الرحیم  

یادمان نیست در این منزل ویرانه ،

چرا آمده ایم ؟!

یادمان رفته ؛ مسافر هستیم

از کجا آمده ایم ؟

وقت تنگ است ، خواب سنگین

کنون راهزن شب ،

همچنان از من و ما می دزدد

رفت سرمایه زدست !

واه دریغ ، عمر گرانمایه ی ما ؛

که در این عالم نفس

 نفس ها زده ایم ؛

از نفس افتادیم

آه آن خانه ی خضری خراب ،

به خرابات در این جاده ی شوم  آمده ایم

جاده بس سنگلاخی و راه پراز آتش و خون

واه  فریاد و فغان !

به کجا می روی آخر ، چنان تند و شتاب

عمرمان رفت کنون ، هیچ نداریم

 خدایا به باقی زمان ! 

ما از آن خانه ی خضرای وجود ، دور شده ایم

شب تاریک جنون ، جاده ی سنگلاخ وجود

  ما کنون ؛ گم شده ایم

از کجا دور زنیم برگردیم ؟ !

دستمان گیر خدایا !  که ما برگردیم  

شعر از ایرانمنش